Tijdens de reünie op 29 maart 2014 konden de aanwezigen anoniem een enquête invullen. Het resultaat levert een, weliswaar oppervlakkig, maar toch interessant beeld op over de schoolervaringen van een aantal klasgenoten en hun leven in de periode tussen het Stevin en het heden.

Aantal enquêteformulieren: 85

Het Gastenboek dat tot 2017 op de site stond is niet meer actief. De berichten zijn wel grotendeels bewaard gebleven als pdf-document.

Karel Brantz stuurde ons herinneringen aan Hans Strik (1946-2024):

"Hans zat al op de Zuiderpark HBS toen wij vanuit de Raamstraat daar binnen kwamen rollen. Hij woonde niet ver van school, in een portiekwoning achter de Veenendaalkade in een van de zijstraten van de Vreeswijkstraat. Hans had een broer Pleun die bekend is geworden door voetbal en zelfs nog in de periode 1972–1974 het Nederlands elftal heeft gehaald. Als lid van de selectie groep is hij meegegaan naar het Wereldkampioenschap 1974 in (toen nog) West-Duitsland. Pleun speelde in VCS, Feyenoord, Go Ahead Eagles, PSV en nog een paar andere clubs. Hij zit of zat in de verzekeringen.
Hans had ook een zus, die op de een of andere manier verkering kreeg met een van de broers Pauw die op hun beurt weer achter mij in de Rechterenstraat woonden. Twee van hen zouden ons land in een bepaalde tak van sport vertegenwoordigen, Dolf in de basketbalsport en Hans als korfballer. De vriend van Hans zuster heette Richard en bleek ook een begenadigd korfballer te zijn. Ik weet echt niet meer wat het beroep van de vader van Hans en Pleun was, of misschien heb ik het nooit geweten. Zijn moeder was een van de liefste vrouwen die ik ooit heb ontmoet en toen ik haar na jaren bij Hans thuis terug zag bleek ze absoluut niet veranderd te zijn.
Hans was een goede sportman die wel van een beetje zuigen hield, vooral als we tijdens schoolwedstrijden met onze klas in een verloren positie gemanoeuvreerd dreigden te worden. Voetballen genoot als vanzelfsprekend zijn voorkeur. Hans heeft tijdens zijn diensttijd een week bij ons thuis gebivakkeerd. Wat daar de reden van was, ben ik vergeten, maar opmerkelijk was het wel. Na het eindexamen heb ik hem nog een paar keer ontmoet, bij hem thuis en op straat. Hans is merkwaardig genoeg ook naar de HALO gegaan, later gymleraar geworden en vervolgens via zijn broer in de verzekeringen verzeild geraakt. Ook hem zag ik na het schoolexamen voor de eerste keer weer terug bij de 50ste verjaardag van Fred in 1996. Helaas was Hans niet aanwezig bij de eerste reünie in 2014, maar wel op die van 2017. Die moest ik door de behandeling van mijn echtgenote aan mij voorbij gaan.
in de winter van 1964-1965 heb ik een poging gedaan om het schaatsen onder de knie te krijgen. Omdat mijn motivatie niet groot genoeg was, waren mijn verwachtingen in die richting absoluut niet hoog gespannen. Andere dingen waren daaraan ook debet zoals het ontbreken van eigen schaatsen. Gelukkig kreeg ik van Hans Strik een paar oude hockey schaatsen met botte ijzers er onder, omdat er veel bramen op die ijzers zaten. Wist ik veel, ik was allang blij dat ik een paar van die pope schaatsen had. Immers de trend in die dagen waren hockeyschaatsen. "

Ook Kees Mioch stuurde een in memoriam.

Van Max Scheffer (eindexamenjaar 1960) ontvingen wij een mail waarin hij wat herinneringen deelde. Deze willen wij jullie niet onthouden.

"Hallo Eva. Knap van je hoe je de club van oud-Stevin-leerlingen bijeen weet te houden. Vooral ook leuk voor de oud-leerlingen zelf, die op deze manier een belangrijk stukje van hun leven in herinnering gebracht zien.
Zelf heb ik natuurlijk ook herinneringen aan mijn schooltijd bij de Stevin HBS. Ik zal hier wat op schrift zetten maar betwijfel of publicatie ervan in positieve zin zal bijdragen aan je project. Misschien beter van niet. We schrijven september 1957, Stevin HBS klas 3B. Vier van de MULO afkomstige leerlingen, waaronder ik, nemen voor het eerst plaats in de schoolbanken. We werden welkom geheten door de leraar Engels. Het welkom kwam hierop neer, dat ons werd verteld dat we absoluut niet gewenst waren en dat alles in het werk zou worden gesteld om ons zo gauw mogelijk weer van de school verwijderd te krijgen: Jullie kunnen het tempo niet volgen en vormen een belemmering in de ontwikkeling van de overige leerlingen van deze klas. Hoe eerder jullie weer vertrokken zijn, hoe beter. Daar konden we het mee doen. En er werd woord gehouden. Binnen enkele weken waren drie van de vier ex MULO-leerlingen van de school verwijderd. Mijn reactie was er eentje van verbazing. Ik keek eens om me heen naar de authentieke HBS-leerlingen en zag er niets bijzonders aan. Gewoon doorsnee scholieren, ongeveer van mijn leeftijd. Wat konden zij dat ik niet kon? Mijn schoolervaringen waren precies tegengesteld. Als ik iets niet wist of kon, dan wist of kon de rest het ook niet. Het is hem niet gelukt. Ik bleef waar ik was en stoomde door naar het eindexamen. Neemt niet weg dat ik nog vele jaren later nachtmerries had van die school. Aan de kwaliteit van het lesgeven lag het niet. Misschien was het de heersende discipline. Misschien ook waren het de één of twee leraren van wie ik met de wetenschap achteraf vermoed dat ze niet helemaal spoorden. Misschien ook lag het aan mijzelf.
Jaren later gooiden leerlingen van de Stevin Scholengemeenschap het bijltje erbij neer en gingen in staking tegen het autoritaire bewind onder drs Nagelsmit, inmiddels opgeklommen tot rector. De staking had succes en er kwamen hervormingen. Max Scheffer"

Bij het 50-jarig bestaan van de school in 1934 is een Raamstraatlied geschreven (en waarschijnlijk ook gezongen). We willen jullie deze fraaie tekst niet onthouden.

De wijs is "We gaan naar Rome toe", een hit uit 1934 gezongen door Willy Derby.

Wil je aandacht vragen voor je bedrijf, ben je actief voor een vereniging of een goed doel, verkoop je beelden of schilderijen, geef je concerten, etc., stuur dan het webadres of de naam van de Facebookpagina.
Heb je geen informatie op internet, dan kun je gegevens over je activiteit + een foto en een e-mailadres sturen.